Twee pijlers voor een relevante kerk: Pijler 1: Worship; Pijler 2 Serve te Community
studieverlof: "De twee belangrijke pijlers bleken te zijn: ‘worship en serve the community. Het is niet met een enkel woord in het Nederlands te vertalen, maar het komt in de buurt van ‘aanbidding/viering/gebed �n de gemeenschap/samenleving (de buurt) dienen. In onze Kerk is er vaak een terughoudendheid als het gaat om aanbidding en gebed. In de parochies die wij bezochten benadrukte men telkens weer dat dit putten uit de Bron onmisbaar is. Wat ons ook in al die ontmoetingen duidelijk werd gemaakt is dat een (wijk-)gemeente die geen diaconaal-pastorale relatie (meer) heeft met de buurt of het stadsdeel waarin zij kerk mag zijn, weg schrompelt. Diaconaal-missionair bezig zijn is voor de kerk niet iets erbij, maar noodzaak vanuit haar wezen en opdracht. Ook in Londen zijn er voorbeelden van parochies die binnenkerkelijk de pot verteerden en uiteindelijk gesloten werden, maar er zijn ook voorbeelden - die wij zagen! - van parochies die met sluiting bedreigd werden, iets (in diaconale of missionaire zin) ondernamen en weer opbloeiden!
Meestal begon het in het klein: een asielzoeker, elke zondagmorgen dronken mensen in de kerktuin, daklozen, of hardwerkende kantoorbeambten tussen de middag op straat een rustig plekje zoekend, voor wie de gemeenschap iets voor zocht te betekenen. De diverse parochies waren op heel verschillende manieren kerk in de buurt geworden. In de chique en rijke buurt zagen wij een parochie die met kunst (galerie/concerten) en artistieke liturgie kerk voor de ‘rijken’ wil zijn. In een andere wijk bleek grote behoefte te bestaan aan dagopvang voor kinderen. In de kathedraal bood men o.a. schoolklassen en de vele toeristen een educatief programma christelijk geloof (traditie en cultuur). Asielzoekers en verslaafden noemde ik reeds. Vanuit de leiding van het bisdom worden locale initiatieven gestimuleerd en zo mogelijk pastores - geschikt voor zo’n speciale bediening - aan een dergelijke parochie verbonden. In die ‘rijke’ buurt was een zeer artistiek ‘priest’ aan de kerk verbonden, hij had jaren in de showbusiness gewerkt en wist dus van wanten. In de parochie met de asielzoekers was een voorganger met weer geheel andere gaven. Daarbij - zo hield men ons voor - aap elkaar niet na, je moet als parochie n�et iets willen doen omdat dit in een andere parochie zo goed aanslaat. Het gaat erom je eigen taak en gaven te ontdekken. Verwijs door naar andere parochies voor specifieke hulp. Zo ontstaat een netwerk van ‘gespecialiseerde’ parochies met eigen kleur en dienstbetoon."
posted by Peter Wierenga @ 16:39
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home